Με το δεξί της χέρι η Κριστίν προσπάθησε να πιάσει ένα ποτήρι με νερό. Πόσο διψούσε αυτή τη στιγμή. Πόσο θα ήθελε να πιάσει το ποτήρι και με τα δυο της χέρια. Σκέφτηκε τα χαμένα της δάχτυλα. Το πρώτο που κόπηκε ήταν το αντάλλαγμα για τα πλούτη. Αυτή ήταν η συμφωνία. Το δεύτερο δάχτυλο κόπηκε από τη ρίζα και πόνεσε αρκετά αλλά η Κριστίν είχε πάρει την απόφασή της. Να την αγαπάνε όλοι. Φλογισμένη η Κριστίν από τις επιτυχίες της αποφάσισε να ανταλλάξει τρία δάχτυλα με αυτό που θα την έκανε πραγματικά κυρίαρχο του κόσμου. Ήθελε να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων. Όλων των άλλων.

Ένα κύμα μίσους από χιλιάδες φωνές πλημμύρισε τα αυτιά της και έκανε τα τύμπανα της να αιμορραγούν. Οι αρτηρίες της φούσκωσαν και διαγραφόταν καθαρά σα μικρά μπλε ποτάμια στους κροτάφους της. Παραλυμένη από τον πόνο η Κριστιν ούρλιαζε βλέποντας τα κομμένα δάχτυλα της στο πάτωμα, λυγισμένα και λουσμένα στο αίμα.

Με το μοναδικό της χέρι που είχε ακόμη δάχτυλα η Κριστίν έπιασε το ποτήρι με το νερό και το ήπιε με μανία.

Επιτέλους ησυχία.