Η δυσκολία του να είσαι απλός: H πρωτοβουλία για την έκδοση ανήκει στον γνωστό σχεδιαστή Δημήτρη Αρβανίτη, μεγάλο θαυμαστή των δύο γκουρού του ελληνικού ντιζάιν. «Η εμπλοκή μου σ’ αυτήν την έκδοση ήταν ένα χρέος στις ρίζες μου, στις ρίζες μας. Περισσότερο από ένα χρόνο τώρα, κερδίζω εμπειρίες παρατηρώντας προσεκτικά την κάθε τους προσέγγιση σε κάθε πρόβλημα οπτικής επικοινωνίας που καλούνται να δώσουν λύσεις».Δεν ήταν εύκολη δουλειά. Ο Δημήτρης Αρβανίτης έπρεπε να καταδυθεί σε αρχεία, να ανακαλύψει αποκόμματα εφημερίδων, λογότυπα ξεχασμένα μέσα σε φακέλους. Μοιάζουν «φρέσκα λες και σχεδιάστηκαν σήμερα», σημειώνει. «Αφίσες που σου κόβουν την ανάσα. Δύσκολες δουλειές μέσα στην απλότητά τους, υπενθυμίζουν πως το απλό δεν είναι και εύκολο. Θαυμάζω τις προτάσεις τους, πολλές έγιναν σαράντα χρόνια πριν, και απορώ με την τόλμη τους για τις πρωτοποριακές ιδέες και σχεδιασμούς».Για τον ίδιο, η εμφάνισή τους στις αρχές της δεκαετίας του ’60, στο χώρο της οπτικής επικοινωνίας, «σηματοδοτεί την αρχή της μετεξέλιξης του ντιζάιν από την εμπειρική κατάσταση στην πλήρη ανάπτυξή του σε νέα τέχνη». Και εξηγεί: «Ο ορθός λόγος, ο απόλυτος έλεγχος των εργαλείων και των υλικών, η χρήση του μινιμαλισμού στην επικοινωνιακή στρατηγική, το καθαρό ντιζάιν και η συνειδητή προσήλωση στις αρχές του Μοντερνισμού, χαρακτηρίζουν το αποτέλεσμα του κύκλου εργασιών του γραφείου τους».Ανάμεσα στους αμέτρητους θησαυρούς, η «ανακάλυψη» της Αγνής Κατζουράκη: «Αυτό που δεν είχα συνειδητοποιήσει ήταν το ταλέντο και η ξεχωριστή ύπαρξη στο ντιζάιν της Αγνής Κατζουράκη. Αυτό που αποκαλύπτεται στα μάτια μου τα τελευταία χρόνια, τώρα που ταξινομούνται τα αρχεία και τα ονόματα που υπογράφουν τις εργασίες, είναι η εκπληκτική εικονογραφική ωριμότητα της Αγνής. Λογότυπα, εικονογραφήσεις, βιβλία, γεμάτα φρεσκάδα και λάμψη είναι η παρακαταθήκη της Μaestra στους νέους γραφίστες που πρέπει και είμαι σίγουρος πως θα ανακαλύψουν σύντομα».   Περισσότερα στον Naso K