2001 οκτώ χρόνια πρίν η Ελλάδα βαδίζει προς την νομισματική της ένταξη κι εγώ βρίσκομαι με την πρότασή μου ως τελική επιλογή να χάνω τον ύπνο μου, τις διακοπές του καλοκαιριού και την ησυχία μου δουλεύοντας ασταμάτητα. Αξιζε τον κόπο; Φυσικά, από την αρχή ως το τέλος.

Day 01. Η προσέγιση.
Η έκθεση “ευρώ ένα νόμισμα για την Ευρώπη” είχε ως στόχο την εξοικίωση των πολιτών με το νέο νόμισμα. Απέφυγα την κλασσική οδό όσο μπορούσα διαλέγοντας πιό ελεύθερες φορμες και για το σύμβολο του νομίσματος αλλά και για την γενικότερη εικόνα. Δύο βέλη που συμβολίζουν την ανάπτυξη, δύο σύμβολα του ευρώ πιό παχιά στις κάτω τους άκρες και τελικά το ευρώ ολογράφως σε πιό “χυτή” μορφή. Η δουλειά αγγίζει σχεδόν το γκράφιτι και μοιάζει ελαφρώς παιδική και άτεχνη η πραγματικότητα είναι όμως ότι είχα επηρεαστεί από την εσωτερική διακόσμηση μιας όπερας που είχα δεί στο wallpaper (ξύλινα μεγάλα κομμάτια στους τοίχους με σχεδόν παρόμοιες φόρμες)

Day 02. Οι μάχες.
Συνήθως οι πρώτες μάχες είναι οι εσωτερικές και πιό αναίμακτες καθώς πρέπει όλοι πρέπει να πουν “αυτό είναι” . Δυστυχώς όλοι οι γραφίστες είμαστε περίεργα και αλλοπρόσαλλα όντα με έντονους εγωισμούς να μας βασανίζουν διαρκώς κάτι που καθιστά την παραδοχή αρκετά δύσκολη έως ακατόρθωτη. Η δουλειά παίρνει το δρόμο της για την παρουσίαση μετά από αρκετές μάχες “χαρακωμάτων” και ύστερα από τρείς ημέρες έρχονται τα νέα: Επιλέχτηκε άλλη πρόταση πάλι δική μας αλλά όχι η δική μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έντονη πικρή γεύση στο στόμα μου και την απογοήτευσή μου όχι γιατί την σχεδίασα εγώ αλλά γιατί την πίστεψα τόσο πολύ. Νέες μάχες πιό αιματηρές αυτή τη φορά προς τα έξω. Η Α μάχεται σα λιοντάρι και η επιχειρηματολογία της δεν έχει τελειωμό. Τελικό οκ, ησυχάζω θαυμάζοντας το πως ένας άνθρωπος μπορεί να ανατρέψει τα πάντα αρκεί να το πιστέψει.

Day 03. Οι εφαρμογές.
Καταχωρίσεις, πανελ 8Χ3, προσκλήσεις, αφίσες, τηλεκάρτες με θήκη, φάκελλοι τυπωμένοι μέσα και έξω, λεύκωμα, ασημοτυπίες, γκοφρέ και διάφορα άλλα εξωτικά κόλπα. Οι τυπογράφοι με βρίζουν όταν κατάλαβαν ότι πρέπει να τυπώσουν φάκελλο με κόλλημα στο χέρι σε γραφίς 80γρ τυπώμενο εσωτερικά (γαλάζιο) και εξωτερικά (μπλε) με ασημοτυπία και αναγλυφοτυπία. Επόμενη στάση ο απίθανος Γαλίδης που κάνει τα χειροποίητα κουτιά θήκες των λευκωμάτων. Θαυμάζω το εργαστήριο του και την αγάπη του για αυτό που κάνει και υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι χωρίς πάθος θα κάνεις πάντα μέτρια πράγματα.

Day 04. Τα λάθη.
Σχεδόν πάντα υπάρχει ο εφιάλτης του ανθρώπινου λάθους. Αλλες φορές δικαιολογημένος και άλλες φορές παιδαριώδης και τραγικός. Μετράω σε λάθος guides το κέντρο καιη πολυτελής χειροποίητη θήκη του λευκώματος τυπώνεται και δένεται με ένα λόγκο τρία εκατοστά μακριά από τη θέση του απόλυτα άκεντρο και άσχημο. Ενα λάθος που κόστισε αρκετά χρήματα και με βρήκε ένα σάββατο στο ίδιο δωμάτιο που κάθομαι και τώρα να αναρωτιέμαι γιατί. Η Α στο τηλέφωνο με ηρεμεί: Κουλ. Δε σώζουμε ζωές, μακέτες κάνουμε. Την επόμενη μέρα ξυπνάω στις 3.00 το βράδυ αφού έχω τσεκάρει τα φιλμ και παίρνω τηλ στο pre-press: τα κείμενα είναι σε pantone cool gray. Η απάντηση συνοδεύεται από άφθονα ζαρζαβατικά και εγώ ζητάω μια συγνώμη ακόμα.

Related Jobs: ΣΑΕ| Expo brochure