Ενα από τα πιό παράδοξα γεγονότα της τελευταίας εικοσαετίας είναι και η επιβολή της εικόνας στο λόγο -τον γραπτό ή τον προφορικό. Ο γραπτός λόγος υποφέρει, όχι γιατί δεν υπάρχουν αξιόλογοι συγγραφείς ή ποιητές ή δημοσιογράφοι, υποφέρει γιατί ακριβώς οι πιό προικισμένοι από αυτούς υπέκυψαν στην λυσσαλέα επίθεση της εικόνας και πείστηκαν ακόμη και οι ίδιοι ότι γράφουν καλά. Ο σεβασμός στο κοινό τους χάθηκε και αντικαταστάθηκε σταδιακά από τη θέση στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου ή το σταντ του περιπτέρου όπου στροβιλίζονται και μάχονται καθημερινά όχι οι λογοτέχνες αλλά τα πρακτορεία διανομής τους.

Ολη αυτή η παρακμή της καθαρής εικονοπλασίας χωρίς λεπτομερείς περιγραφές στερημένης από κάθε μορφής δυνατό συναίσθημα θα οδηγήσει στην ακμή ενός εντελώς διαφορετικού κόσμου που στα μάτια του αδαή, του αμύητου θα φαντάζει ως παρακμιακή κατάσταση.

Τα μέσα, τα μυνήματα, η επικοινωνία αλλάζουν τόσο γρήγορα που αγγίζουν το slow motion και για αυτό το λόγο δεν τα αντιλαμβανόμαστε ακαριαία. Προς άγραν φωτισμού γηπεδικών διαστάσεων και με μια ακόμη κατάδειξη του κακού βρέθηκαν και η αρβελερ και η αμαντα προσπαθώντας με τον τρόπο τους έκαστη να ετεροφωτιστούν από κάτι που θεωρούσαν επί της μοδός ή αλλιώς lifestyle. Τα μπλογκς. Εδώ υπάρχει ένα ακόμη παράδοξο φαινόμενο και μια ακόμη μάχη της επιβολής της εικόνας επάνω στο λόγο.

Αρκετές φορές η ανθρώπινη φύση θεοποιούσε ή δαιμονοποιούσε (αν υπάρχει θεός υπάρχει και δαίμων) ότι δεν άγγιζε τη σφαίρα της κατανόησης σύμφωνα με τα μέτρα και τα σταθμά της κάθε εποχής. Σε αυτή την εποχή της κυριαρχίας της εικόνας το ακατανόητο είναι ο λόγος και θα υποφέρει τα πανδεινα. Θα κρεμαστεί, θα συρθεί από τα άρματα του γκαλά, θα υποφέρει, θα λοιδωρηθεί…

Παρατηρώντας την επικοινωνία των ανθρώπων μεταξύ τους είδα ότι όσο πιο πολύ πλασάρισμα του lifestyle υπάρχει τόσο πιό πολύ η απομόνωση αυξάνει σε ύψος χτίζοντας περιστύλια, τάφρους, οικοδομήματα σαθρά και ατελή που αρχίζουν και τελειώνουν με ένα sms ή με ένα τηλεφώνημα στην καλύτερη περίπτωση.