Οπου τα πάντα πωλούνται, ενοικιάζονται, ανακαινίζονται. Οπου πολυτελείς μεζονέτες ετοιμάζονται να φιλοξενήσουν τους πολύτιμους καρπούς μιας ακόμη τερατογέννεσης. Στα πλαστικά τους γκαζον θα παίζουν πλαστικά παιδιά με τα μακ ντοναλντς ανα χείρας και τις κοκα κόλες, σκούρες όσο ποτέ, να γυαλίζουν στον ήλιο και να στραφταλίζουν σα γανωμένα φέρετρα. Πηγάδια θα φέρνουν νερό από μακρυά, από άλλες χώρες, όπου οι νεκροί τους θα είναι πιό πολλοί από τους ζωντανούς τους. Τύμβοι θα σηκωθούν ατσάλινοι όπου εκεί θα κρεμάμε με ευλάβεια τα τιμαλφή μας, τις προβιές μας. Τυφλοί και τυφλωμένοι από οργή οι Νέοι Ανθρωποι θα πριονίζουν ότι βρουν μπροστά τους, θα το βάζουν φωτιά και θα το πυρπολούν με μίσος ώσπου μόνο αποκαίδια θα λικνίζονται πάνω στα χορτάρια περιμένοντας τη λύτρωση. Νέοι Θεοί θα υψωθούν γυαλιστεροί και θορυβώδεις, ζαλισμένοι από το ίδιο τους το ύψος, και θα επιβλέπουν όλη αυτή την αστραφτερή πλαστική κόλαση…

Και τότε οι πισίνες θα γεμίσουν με πιράνχας και καρχαρίες που αρέσκονται στην γνήσια σάρκα του μπότοξ. Τα γήπεδα του τέννις θα γίνουν δάση. Ο Θαμπός κίτρινος ήλιος θα γίνει και πάλι όμορφος και οι χρυσές ακτίνες του θα γυαλίζουν όπως ένα καινούριο ποδήλατο.

Και τότε εμείς οι Σάντσο Πάντσα, οι βοηθοί, οι υπηρέτες, θα πάρουμε τον κόσμο στα χέρια μας. Θα στροβιλίσουμε τη γη ανάποδα, θα λύωσουμε τους πάγους, θα πάμε στις αυλές μας και θα αρχίσουμε και πάλι να σεβόμαστε τον άνθρωπο, τις σαύρες και τις αράχνες.

Θα φορέσουμε και πάλι τα κοντά μας παντελονάκια και με τα ποδήλατά μας θα αλωνίσουμε το ουράνιο τόξο ψάχνοντας την άκρη του.