Σκοταδισμός 2005. Ποτέ πρίν η ανθρωπότητα δεν γνώρισε τόσο βαθύ και απόλυτο σκοτάδι μέσα από μία φωτεινή πηγή υποσχέσεων και ψεύτικης ελπίδας. Τα πλήθη υποκύπτουν με τη θέλησή τους σε ότι πιο βίαιο και αναληθές έχει πλάσει το ανθρώπινο μυαλό.
Από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο.

Οι γονείς πακετάρουν τα καημένα τους παιδιά με τις προσωπικές τους αμαρτίες και ανασφάλειες και τα στέλνουν με πληρωμένα τέλη σε ότι πιο προσβλητικό, ψεύτικο, βίαιο και βρώμικο τηλε-κάτι υπάρχει. Για όλους υπάρχει χώρος. Στοιβαγμένες συνειδήσεις, καταπιεσμένα μυαλά σέρνονται και έρπουν στους αδηφάγους διαδρόμους των σαρκοβόρων μιντια.

Απάθεια, αποχαύνωση καλά περυτιλιγμένη σε συσκευασία δώρου ταίζει τα δουλικά πλήθη. Το ανθρώπινο είδος στην απόλυτη παρακμή του ξορκίζει τους δαίμονές του δημιουργώντας άλλους, πολύ χειρότερους.

Το περπάτημα στο δρόμο με το στόμα ανοιχτό σαν του ροφού έχει εξελιχθεί σε βιντεο γκειμ. Ο κόσμος δεν μπορεί να ξεχωρίσει πιά το πραγματικό από το πλασματικό. Νομίζει ότι αν τον χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο απλώς θα πατήσει το undo. Darkness everywere. Υπέκυψε, υπάκουσε, προσκύνησε, κατανάλωσε, γίνε για λίγο διάσημος, δες τηλεόραση, μη διαβάζεις, μην αγαπάς, μη σέβεσαι και επτά φορές μη σκέφτεσαι.

Στον σύγχρονο αστικό βιότοπο δεν ισχύει το γένηση-εξέλιξη-θάνατος αλλά το γέννηση-θάνατος. Χτίσε τα δικά σου Σόδομα, σκάψε βαθιά τα θεμέλια για τα δικά σου Γόμορα. Πάτησε προσεκτικά τα πλήκτρα της ελπίδας σου, της αποχαύνωσής σου. Διάλεξε κανάλι, μίλα στο τηλέφωνο διαρκώς, αγόρασε προσεκτικά την καινούρια σου κρέμα, και επτά φορές μη σκέπτεσαι.

Μη σε προβληματίζει τίποτα από αυτά που βλέπεις. Για σένα δεν είναι πραγματικότητα.

Για σένα είναι απλώς ακόμα μία εκπομπή.