Το Illustrator της Adobe πέρα από ένα θαυμάσιο εργαλείο σχεδίασης είναι επίσης και ένας καμβάς εκμάθησης. Απαιτητικό από το χρήστη καθώς πρέπει να μεσολαβήσει αρκετό χρονικό διάστημα και προσήλωση ώστε να καταφέρει κάποιος να πεί πως ξέρει να το χειρίζεται στο μάξιμουμ. Το illustrator είναι σαν την όπερα. Είτε το λατρεύεις είτε το μισείς. Αν και υπάρχει ένα ενδιάμεσο στάδιο στο οποίο απλώς το ανέχεσαι και προσπαθείς να κάνεις τη δουλειά σου γρήγορα.

Από την έκδοση 3 (την οποία είχα δοκιμάσει σε Indigo της Silicon μέσα από telnet session) μέχρι σήμερα στην CS3 το πρόγραμμα παραμένει στιβαρό και τρομακτικό για τον απλό χρήστη. Το άδειο του περιβάλλον, η σχεδόν απόλυτη έλλειψη προκατασκευασμένων υλικών φανερώνει τη διάθεση των developers για σκληρό παιχνίδι. Εδώ δεν υπάρχουν έτοιμα εντυπωσιακά εφέ, 3d και ντεγκραντέ που εσύ πρέπει απλώς να διαλέξεις παρουσιάζοντας το τελικό αποτέλεσμα ως design. Εδώ πρέπει να τα κάνεις όλα από την αρχή, να πειραματιστείς, να μιξάρεις τεχνικές και κυρίως να σκεφτείς και να διαβάσεις.

Ευτυχώς υπάρχει το δίκτυο. Χιλιάδες βίντεο εκμάθησης, μαθήματα, κόλπα και τεχνικές περιμένουν σε πολλές γωνίες του ιντερνετ για να σε καθοδηγήσουν είτε στα πρώτα βήματα (ναι είναι εκείνη η στιγμή που λες: μα τι θέλει αυτό το πρόγραμμα από εμένα;) είτε σε πιό προχωρημένο στάδιο, είτε απλά για να φρεσκάρεις τις γνώσεις σου. Μέσα από αυτές τις αναζητήσεις μου στο ψηφιακό χαος βρήκα μερικά αρκετά ενδιαφέροντα βιντεο για tips στο smashing magazine. Βέβαια υπάρχουν και αρκετά άλλα sites πιό εξειδικευμένα για το illustrator αλλά στη σειρά που παρουσιάζει το smashing magazine εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο σκέψης και υλοποίησης διάφορων τεχνικών. Για παράδειγμα ποτέ δεν θα πήγαινε το μυαλό μου στο ότι μια διακεκομένη γραμμή που της εφαρμόζεις ένα 3d revolve θα είχε αυτό το απίθανο αποτέλεσμα.

Το illustrator δεν έχει αντίπαλο. Η μάλλον έχει αλλά προσωπικά δεν θεωρώ το Draw της Corel ισότιμο ή τουλάχιστον απειλή από τη στιγμή που απευθύνεται σε ένα κοινό με τελείως διαφορετικό προσανατολισμό και δεξιότητες.