Bάλτε τους Visage τον Κλαους Νομι τους Κις την Αμαντα Ληρ να βλέπουν την ταινία «και ο θεός έπλασε τη γυναίκα» σε ένα σινεμά που καλεσμένοι ντι τζεις είναι η Μις Κιτυ και ο Λορεν Γκαρνιε με καλεσμένους σε λαιβ τους Τομ Τομ Κλαμπ και τους Γκαν Κλαμπ. Στα διαλείματα αφηγητής θα είναι ο Τομ Γουειτς ενώ καθισμένοι θα είναι οι Ντεντ Ορ Ελαιβ η Νινα Χαγκεν και οι Ριτα Μιτσουκο.

Τώρα πάρτε όλους αυτούς βάλτε τους σε ένα ασημένιο σπιτάκι 12 εκ και έχετε τους Βιβ Λα Φετ και το Γκραν Πρι.

Η μουσική είναι μία και ενιαία και αν είναι και κλεμμένη ακόμα καλύτερα. Εδώ η λέξη επιρροή χάνει την πραγματική της έννοια και μετατρέπεται σε μια απόλυτη ξεδιάντροπη και μαγευτική ληστεία. Οι Βιβ Λα Φετ κλέβουν τη μεγάλη τράπεζα των διάσημων κιτς αμφίφυλων και ξαναμοιράζουν την περιουσία τους μετά από 30 χρόνια. Ως άλλοι Μπονι και Κλαιντ και χωρίς κανένα ίχνος σοβαροφάνειας επαναδημιουργούν κάτι το οποίο λατρεύουν. Ένα μεγάλο σαρκασμό προς την υποτιθέμενη σοβαρότητα του γκλαμ ροκ, την οργισμένη μετριοπάθεια και αστική κατάντια του πανκ, τον δήθεν εγκεφαλικό ήχο του ελεκτρο και την –σε μεγάλα εισαγωγικά-  σκοταδιστική έκφανση του Νταρκ Νιου Γουειβ. Σαρκάζουν και αυτοσαρκάζονται διαρκώς φτάνοντας  ακόμη και στα όρια του ποπ μερικές φορές και γελοιοποιούν με ένα σκοτεινό χιούμορ τα σύγχρονα είδωλα των πιτσιρικάδων.

Σε όλο το LP είναι διάχυτη η κραυγή προς τα μαλθακά μπεμπέκια που χέζουν πίτσες και μακ ντοναλτς κρατώντας στο χέρι το κινητό χαζεμένα από τα πολλά ριαλιτυ. Ει φίλε φωνάζει γλυκά αλλά θανατηφόρα η Els ξήλωσε εκείνη την κολοαφίσα με την Βeyonce από τον τοίχο σου βγάλε το χαζομπλουζάκι με τη στάμπα «Its my duty to please that booty” και έλα στη σκοτεινή πλευρά της δύναμης. Join The Horse Dude.

Σεξιστικό χωρίς να είναι χυδαίο, αμφίφυλο χωρίς να διαχωρίζει την Εύα από τον Αδάμ, κιτς στα όρια του μεταπανκ ένα ζωντανό μουσικό αμάλγαμα ήχων εικόνων και τοπίων. Οι Vive La Fete έχουν πιάσει από τους δείκτες το μεγάλο και ηλίθιο ρολόι του χρόνου και το πηγαίνουν όπου θέλουν εκείνοι.
Μια μουσική χρονομηχανή έχει στηθεί και με πηγαινοφέρνει τόσο γρήγορα που με πιάνει ναυτία.

Από το εξώφυλλο ακόμη αρχίζει αυτό το αμάλγαμα εικόνας και ο μεγάλος σαρκασμός. Ο Danny φωτογραφημένος με μακιγιάζ που δεν μπορείς να πείς στα αλήθεια τι σου θυμίζει. Το Κοράκι? Τον Ρομπερτ Σμιθ? Τους Κις? Τον Dee Dee Ramone? Toυς Depeche Mode?
Η  Els σε πόζα Μπριζιτ Μπαρντο, με χτένισμα και ύφος Vamp, dress code από τους
Gun Club και βλέμμα μετα-πανκ Μπαρμπυ…

Aυτό το χαρισματικό ντούο από το Βέλγιο έχει στήσει ένα τεράστιο ανέκδοτο, μια μεγάλη φάρσα ξεπερνώντας ακόμη και τον μεγαλύτερο μουσικό φαρσερ τον κύριο Μαλκομ Μακ Λαρεν. Χωρίς σταμάτημα τα τρακς του LP γελοιοποιούν με ένα μοναδικό τρόπο τα πάντα. Σπάνε πλάκα διαρκώς με τα αυτιά μου και ενώ σκέφτομαι στη μέση ενός κομματιού ότι κάτι μου θυμίζει ξεπετάγεται η ατόφια μελωδία μεταλλαγμένη στο ιδιαίτερο ύφος των Vive La Fete.

Ληστές ναι. Αλλά τι ληστές… με στυλ και άποψη που ώρες- ώρες αγγίζουν το σουρεαλ μεγαλείο των Μοντυ Παιθονς. Από την κοφτερή τους άποψη περί μουσικής δεν ξεφεύγει τίποτα. Ο Λωτρεκ, η Δαλιδά ο Ντασέν και άλλοι αγαπημένοι εκπρόσωποι και καλά παιδιά της γαλλικής σκηνής κατακερματίζονται και καταβροχθίζονται ανάμεσα στα λαμπερά άσπρα δόντια της Els με την ροδαλή απαλή γλώσσα και τα κατακόκκινα χείλη.

Από τη μεγάλη τους ληστεία δεν ξεφεύγει ούτε και η πιο καλοστημένη πανκ φάρσα που έγινε ποτέ. Δηλαδή οι ίδιοι οι Σεξ Πιστολς. Ένα συνθι να παίζει το ριφ του Pretty Vacant χωρίς ίχνος ντροπής στο «Τu Connais La Derniere» ενώ στη διάρκεια το κομμάτι χάνεται και γίνεται ένα ψυχεδελικό ελέκτρο τσίρκο.

Ανάβω ένα τσιγάρο μέχρι να καταλάβω τι με χτύπησε και έρχεται το “Miracle” με την δύο λεπτών και τριάντα δευτερολέπτων διάρκεια να με κολλήσει στον τοίχο μια για πάντα…